تجربه ماورا – تجربه رویای روشن (نوشته محمد)

سلام
این تجربه سفریست از خواب روشن من.گرچه در خواب هوشیارانه هم فرد تجربه ای کمابیش همانند برونفکنی داراست ولی ایندو تفاوتهای اساسی باهم دارند.بنظر من حتی در بالاترین حد از هوشیاری در خواب باز هم این تجربه هیچ ربطی به برونفکنی ندارد توضیح تفاوتهای عمده از لحاظ فنی و فیزیولوژی و…مفصل است ولی با تجاربی که داشته ام اگر هوشیاری در رویای روشن بالا باشد چنان تجارب خوشایند و واقع گرایانه ای در پی دارد که شاید در برخی موارد از برونفکنی هم اولی تر باشد.
چندسال قبل تغریبا بعد از ظهر خوابیدم.در اواسط خواب بودم که ذهنم در رویایی که بودم بیدار شد و من خودرا در اواسط کوچه ای که سروپوشیده بود و کفش سنگفرش داشت یافتم.احساس شعف خاصی از این هوشیاری نمودم ولی درونم را کنترل کردم و آرام ماندم با اینکه آگاهی بالایی داشتم قبل از هر اقدام عجولانه ای به نقطه سیاه روی سنگ فرش متمرکز شدم.اولین بار بود که این روش را انجام میدادم و آنرا موثر دیدم چون آگاهی و کنترل من و تصاویر رویا همگی بیشتر و پایدارتر شدند.در هنگامی که آگاه شدم دقیقا پیرمردی از کنارم برخلاف جهت من رد شد و من چندثانیه بعد قبل از متمرکز شدن به نقطه سیاه برگشتم و نگاهی به او انداختم وی به انتهای کوچه رسیده و در حال پیچیدن به چپ و خروج از کوچه بود بعد به مدت ده یا پانزده ثانیه به سیاهی خیره شدم.سپس ناخوداگاه دوباره برگشتم و عقب را نگاه کردم و متعجب شدم چون پیر مرد درست در همان نقطه قبل بود و تازه در حال خارج شدن بود صحنه همانند بیست ثانیه قبل بود و انگار با متمرکز شدن من فیلم به حالت استپ درامده و دوباره به جریان افتاده بود.خلاصه زودتر حرکت کردم تا به بیرون از این کوچه مسقف رفته و ببینم در چه جایی هستم.وقتی به فضای باز رسیدم میدان بزرگی که فکر کنم ابتدای ورودی شهر بود اولین چیزی بود که دیدم در سمت راست شمال میدان کارخانه ای بزرگ و جنوب آن به خیابانی با جمعیت انبوه قرار داشت سریعا پرواز کرده و سی متر ارتفاع گرفتم آن سمت شهر دریایی بسیار خروشان دیدم که احساس کردم هرآن ممکن است این شهر کوچک. ا ببلعد به سمت کارخانه پرواز کردم و از بالای سقف آن که ارتفاعی ییست متری داشت با فرودی آرام رد شده و به طبقه سوم آن وارد شدم کسی نبود و من به طبقه دوم رفتم.در قسمتی که یک اتاقک بود و باجه ای شیشه ای داشت کارگری بر سر مقدار کم حقوقش غر غر میکرد و داد میزد و مرد پشت باجه میگفت اگر همین مقدار را میخواهی دفتر را امضا کن پولت را بگیر.من تغریبا معلق در فضا داشتم بدقت نگاهشان میکردم‌.که مسئول مالی مرا دید و داد زد چه میخواهی مرد دیگر هم برگشت مرا دید هر دو از حضورم عصبی شدند ولی من آرام بودم چون میدانستم موجدات رویا نمیتوانند مانمد من پرواز کرده و دستشان به من برسد البته طی تجربه های متعدد در رویا که موجوداتی برایم خطر آفرین بودند من پرواز میکردم و هیچ موردی را یاد ندارم آنها توانسته باشن پرواز کنند.خلاصه از همان مسیر سقف رد شده و بیرون آمدم دریای خروشان مرا مجذوب خود کرده بود و به سمتش در هوا بفاصله یک یا دو متر از رهگذران پرواز میکردم مردم متوجه حضور من میشدند ولی واکنش خاصی نشان نمیدادند فقط زیر چشمی همراه با مقداری عصبانیت نگاهم میکرذند متوجه دختری حدودا سی ساله شدم که با عجله راه میرفت و برخلاف بقیه که در پیاده رو بودند از خیابان که ازدحامی نداشت میرفت شیطنتم گل کرد و خود را به بالای سرش رسانده و کمی اذیتش کردم و میخندیدم.بنده خدا سرش را از. شرم پایین انداخته و سرعتش را زیادکرد مردم هم به من و او نگاه میکزدند و این مساله ناراحتش کرده بود من نزدیکش شدم گفتم ببخشید قصد مزاحمت نداشتم خواهشا به من بگویید این شهر در کجاست اسمش چیست فقط زیر لب گفت از من دور شو.منهم گفتم همتون عقب افتاده این و اوج گرفتم و همانند گلایدر با دستانی با به سمت دریا سرعت گرفتم.لحظاتی بعد در مقابل قهوه خانه ای بسیار بزرگ که پشتش دریا بود فرود آمدم و قدم زنان واردش شذم افرادی با لباسهای بندری دیدم که پشت میزهایی در حال کشیدن قلیان بودند قلیانها بزرگ بودند و راحت یک متر بلندی داستند و چیزی که همیشه در یادم واضح مانده جمله ای بود که روی بدنه قلیانها نوشته شده بود«یا علی خاندان صفویه در فراقت دویست سال گریست».از کسی پرسیدم کدام در خرجی به کنار دریا راه دارد و جواب داد مگر نمیدانی آنجا نمیشود رفت گفتم چرا؟گفت کنار ساحل کلبه و محل زندگی مردیست که منجی خواهد شد من مشتاق شدم و گفتم خواهشا مرا به پیشش ببر که قبول کرد از دربی خارج شدیم و با دست کلبه را آنطرفتر نشانم داد به سمتش رفتم تا به فاصله چند متریش رسیدم دیدم درب باز شد و مرد جوان و بلند قدی با جذبه ای خاص بیرون به طرفم آمد خوشامد گفت و من سلامش کردم گفتم میشود نامتان را بدانم گفت من کژال هستم. بعد گفت من یک اسم ندارم بیا تا به نزدیکی آب برویم حرفهای مهمی دارم نزدیک آب کنار هم ایستادیم دو دستش را به پشت کمرش قلاب کرد و به دریا خیره شده و با اقتدار شروع به گفتن مواردی کرد که هیچ یک کلمه اش را به یاد نمباورم درین لحظه همه چی شروع به تار و محو شدن کرد و من از آنجا بیرون آمدم و از خواب بیدار شدم.