ریختن آب در جایی که می سوزد

متاسفانه ما انسانها عادت کرده ایم که وقتی از جایی بدی و ظلمی در حقمان مشاهده کردیم همان بدی را روی شخص دیگری پیاده کنیم تا اصطلاحا خالی شویم. برای مثال فردی که در محل کار خود از رئیسش حرفهای تلخ شنیده و نتوانسته خشم خود را خالی کند همان خشم را بدون دلیل خاصی روی خانواده خود خالی می کند. یا افرادی که در زندگی دچار شکست عشقی شده اند و از جنس مخالف خود بیزار شده اند سعی دارند انتقام خود را از همه افرادی که جنس مخالف هستند بگیرند تا احساس سبکی کنند.

به چنین افرادی باید گفت که:

آب را در جایی بریزید که می سوزد…. دیگران را قربانی نکنید…

اگر با افرادی مواجه شدید که بدون دلیل خاصی با شما دشمنی دارند و رفتارهای بیمارگونه و پریشان به شما نشان می دهند ممکن است واقعا مقصر نباشید. ممکن است اصطلاحا از جایی دیگر شعله ور شده باشند و این درد سوختن آنها را به پرخاش گری بر سر هر کسی که می بینند کشانده باشد. تنها کاری که از دست شما بر می آید این است که دامان خود را به نحوی جمع و جور کنید که در آتش خشم آنها نسوزید. متاسفانه خشم، منطق را از انسان می گیرد و او را هار می کند و هر کس را که ببیند گاز می گیرد. چنین افرادی باید دقیقا نقطه سوزش خود را شناسایی کنند و ببینند از چه چیزی ناراحت هستند؟ چه کسی واقعا به آنها ظلم کرده؟ آیا انتقام گرفتن از بقیه مشکلی را حل می کند؟ ممکن است لحظه ای درد سوختن را کم کند ولی موقتی است…

برای شناخت روش های کاهش خشم درونی می توانید به پست درمان خشم فروخورده مراجعه کنید…

خشم تا راهی به بیرون پیدا نکند همچنان باعث سوختن شما می شود. سوختن هم دردناک است و باعث التهاب روحی شما و پرخاشگری های بی معنی می شود. ممکن است در این وسط افراد بی گناه را هم به آتش بکشید و بعدا پشیمان شوید.

البته یک سری سوختن ها به طور ذاتی و مشتعل نشده در افراد وجود دارد و فقط در مواقع خاصی ظهور پیدا می کند. برای مثال ممکن است فردی تا زمانی که از شما احترام دریافت می کند رفتار خوبی نشان دهد ولی به محض مشاهده کوچکترین بی احترامی که شاید سهوا انجام داده باشید ناگهان مشتعل شده و هارگونه با شما رفتار می کند. این افراد عقده های سنگین روحی قدیمی را در خود حمل می کنند که با هر تلنگوری آماده برون ریزی است. بهتر است به جای توجه به رفتار چنین افرادی، صرفا واکنش ترحم آمیز به آنها داشته باشید. این اشخاص در زندگی خود بسیار رنج کشیده اند و به علت تربیت ناصحیح نتوانسته اند به شکل درستی دردهای خود را تخلیه کنند. بنابراین مانند کودکی که به آنها توجه نمی شود فورا نق می زنند و پرخاشگری می کنند. رفتار با آنها دقیقا مشابه رفتار با کودکان است. باید دائم به آنها توجه کنید و احترام بگذارید و اگر لحظه ای از آنها غافل شوید بر سرتان فریاد می زنند و توهین و پرخاش می کنند.

فرقی نمی کند در چه موقعیت و سنی باشند. ممکن است فردی شصت ساله که رئیس چندین شرکت بزرگ هم است چنین واکنشهای کودکانه ای را به نسبت به کوچکترین اشتباه افراد نشان دهد. این افراد دقیقا نمی دانند از کجا شعله ور شده اند و خودشناسی ضعیفی دارند. فقط می دانند که هر بار اتفاق بدی می افتد چیزی در درون آنها غوغا می کند و آنها را مجبور به نمایش رفتارهای عجیب و خشونت آمیز می کند.

نحوه تعامل با این افراد بسیار سخت است و مدام باید مراقب این باشید که مبادا مشتعل شوند. توصیه می شود فاصله خود را تا حد معقولی با آنها حفظ کنید. هر چه قدر بیشتر به آنها نزدیک شوید بیشتر حساس شده و از کوچکترین رفتارهای اشتباه شما فورا عصبانی می شوند. اگر هم مجبور به تحمل آنها هستید و مثلا زیردست آنها هستید و رئیس شما چنین رفتاری دارد سعی کنید به خاطر منافع خودتان هم که شده با او مثل یک مادر رفتار کنید و تا می توانید به او محبت کرده و تمجدیش کنید تا مبادا با کوچکترین رفتار شما منفجر شود و آینده شغلی تان را به خطر اندازد. به محض اینکه کار مناسب دیگری پیدا کردید محل را ترک کنید البته بدانید که در همه جا چنین افرادی پیدا می شوند و ممکن است حتی در محل کار بعدی با افراد فجیع تری رو به رو شوید…