مخفی کردن تجربیات ماورایی | آیا نباید تجربه های ماورایی خود را به کسی بگوییم؟

در این پست در مورد اینکه چرا برخی از افراد تصور می کنند نباید تجربه های ماورایی خود را به کسی بگویند صحبت می شود. همچنین نتیجه گیری خواهیم کرد که آیا این کار درست است یا خیر. (لازم به ذکر است که منظور از تجربه ماورایی همان حالاتی مثل پرواز روح، دید اختری، ملاقات با راهنمایان درونی و …. است و با تجربه های عرفانی و مذهبی فرق دارد).

افراد معنوی زیادی را ملاقات کرده ام که دارای توانایی ها و تجارب ماورایی مختلفی بوده اند و وقتی از آنها توضیحات بیشتری در مورد شرح تجربه شان خواستم از بازگو کردن آن امتناع کردند. دلایل این افراد معمولا یکی از موارد زیر است:

– هیس…تو هم مانند ما نباید اسرار و تجربه های ماورایی خود را فاش کنی زیرا اگر آنها را پیش کسی بازگو کنی دیگر آن تجارب را نخواهی داشت.
– هیسسس…نباید این تجارب را به نااهلان بگویی زیرا طمع کرده و خودشان به دنبال سوء استفاده از این قدرت ها می روند.
– هرگز تجربه های ماورایی را به کسی نگو چون اطرافیان تصور می کنند خل شده ای و یا مواد مخدر کشیده ای و هذیان می گویی.

هر چند که با مورد آخری کاملا موافقم ولی در مورد گزینه اول و دوم نیاز به بحث داریم.

ارتباط گفتن تجربه ماورایی به دیگران و قطع شدن آن قدرت

اگر قرار بود در اختیار گذاشتن چنین تجربه هایی با دیگران باعث تضعیف این قدرت ها در ما شوند در اینصورت هیچ آموزگار علوم غریبه ای در مورد تجربه های خودش در کتاب ها و جلسات خود صحبت نمی کرد و همه چیز را به صورت خشک و تئوری وار توضیح می داد و می رفت. قدرت یک استاد وقتی نمایان می شود که تجربه های ماورایی که داشته است را با شاگردان در میان گذاشته و به آنها این اطمینان را بدهد که اولا خودش این مسیر را رفته و دوما آنها را تشویق کند و بگوید که داشتن چنین تجاربی چندان دور از انتظار نیست. بسیاری از کتب معتبر در حوزه علوم ماورایی صفحاتی را به تجربه های شخصی اساتید نویسنده کتاب اختصاص داده است و حتی خواندن آنها بسیار بیشتر از مباحث تئوری و خسته کننده کتاب جذاب تر است.

برخی از این کتب ممکن است کاملا بر اساس تجربه شخصی این اساتید نوشته شده باشند.

عده ای تجربه کرده اند که وقتی تجربه ماورایی و عجیب خود را به کسی گفته اند دیگر آن چیز را تجربه نکرده اند. این موضوع مستقیما به خاطر بازگو کردن آن تجارب نبوده. بلکه می تواند دلایل مختلفی داشته باشد:

– شخص وقتی آن چیزها را برای کسی بازگو می کند احساس غرور و اغنا می کند و همین او را از تلاش بیشتر و دستیابی مجدد به آن تجربه معنوی باز می دارد. اگر فردی این قدر کم جنبه است بهتر است تجربه خود را به کسی نگوید.

– گاهی فردی انگیزه و علاقه و پشتکار قبلی خود در تمرینات را ندارد و واقعا قرار است برای مدتی، تجربه ماورایی خاصی نداشته باشد. از قضا همان مصادف شده است با یکی از روزهایی که در آن تجربه معنوی خود را به کسی گفتن. بنابراین این دو اتفاق کاملا تصادفی را به هم ربط می دهد و تصور می کند که برملا کردن ماجرای خود باعث توقف تجارب جدید او شده است.

– تلقین اینکه گفتن تجربه ماورایی برای دیگران مساوی است با قطع دریافت تجربه ماورایی جدید باعث شده است که واقعا خودشان را نسبت به این مسئله شرطی کنند.

اگر واقعا می ترسید با گفتن تجربه های خود به بقیه، قدرت های ماورایی خود را از دست دهید در این صورت به برخی انجمنهای خارجی علوم روحی مراجعه کنید که چه طور افراد، روزانه تجربه های عجیب خود را برای همگی یادداشت می کنند و حتی به بحث و گفتگو می گذارند و نه تنها استعداد و توانایی خود را از دست نداده اند بلکه به خاطر تشویق بقیه، بیشتر تمرین کرده و تجربه های بیشتری هم کسب کرده اند.

اما واقعا پیش چه کسانی نباید از تجربه های ماورایی خود صحبت کنید؟

افرادی که اصولا مسخره باز و یا به شدت مادی گرا هستند قطعا به شما نگاه عاقل اندر سفیه می کنند و درخواست می کنند ساقی خود را عوض کنید….این افراد تنها گناهی که دارند این است که تجربه ای در علم ماورایی ندارند و نمی توانند با علم دو دو تا چهارتای منطقی خود، پدیده های ماورایی را درک کنند. بنابراین چون نه دلیل علمی برای باور به این چیزها دارند و نه تجربه ای در این زمینه دارند بنابراین به آنها حق دهید که شما را مسخره کنند چون کار دیگری بلد نیستند. پس بهتر است برای کاهش اعصاب خردی و تهمت معتاد بودنتان به مواد توهم زا، تجارب خود را به این عزیزان بازگو نکنید زیرا واقعا هم باعث می شوند به خود شک کرده و دیگر انگیزه قبلی را برای پیگیری تمرینات معنوی نداشته باشید.

مسئله مهم دیگر اینکه وقتی روی توانایی ها و قدرت های ماورایی بیش از حد تاکید کنید و هدف معنوی واقعی خود را فراموش کنید خود به خود وارد حالت ذهنی قدرت طلبی می شوید. هر کجا ذهن پا بگذارد توانایی ماورایی کم رنگ می شود. توانایی های ماورایی معمولا در حالت آگاهی ناب و به دور از تحلیل های ذهنی اتفاق می افتند. گاهی به خاطر ذهنی شدن ما در هنگام بازگو کردن تجارب ماورایی ممکن است واقعا آن تجارب را کمرنگ تر تجربه کنیم ولی اگر بی طرفانه و صرفا جهت اطلاع دهی به بقیه از وجود عالم ماورا باشد چنین مشکلی پیش نمی آید.

دقت کنید که مهارت های ماورایی شما حاصل تلاش و کوشش طولانی مدت شما هستند و وقتی در آنها مهارت پیدا کنید می توانید به اراده خودتان آنها را ایجاد کنید. بنابراین یک چیز شانسی نیستند که اگر فرضا آنها را به کسی گفتید دکمه توانایی های شما خاموش شوند. برای مثال توانایی پرواز روح شما ممکن است مدیون قدرت تمرکز فکر عالی و بالا بودن سطح انرژی شما باشد. اینکه با کسی از تجربه های خود بگویید باعث نمی شود که مثلا قدرت تمرکز فکرتان را از دست بدهید و دیگر نتوانید پرواز روح کنید. مگر آنکه تجربه های قبلی شما کاملا شانسی بوده باشد که در این صورت چه تجربه های خود را بازگو کنید و نکنید در هر حال نمی توانید آنها را مجددا به اختیار خود تجربه کنید چون اصلا مهارتی در آنها ندارید.